دل نوشته
كسي كه تو حرفاش زياد ميگه بيخيال... بيشتر از همه فكر و خيال داره.... فقط ديگه حوصله ي بحث نداره....
« چه می کنی؟ چه می کنی؟
در این پلید دخمه ها، سیاهها، کبودها، بخارها و دودها؟ ببین چه تیشه می زنی به ریشه ی جوانیت، به عمر و زندگانیت. به هستیت، جوانیت. تبه شدی و مردنی، به گور کن سپردنی، چه می کنی؟ چه می کنی؟» - « چه می کنم؟ بیا ببین که چون یلان تهمتن، چه سان نبرد می کنم. اجاق این شراره را که سوزد و گدازدم، چو آتش وجود خود، خموش و سرد می کنم. که بود و کیست دشمنم؟ یگانه دشمن جهان. هم آشکار، هم نهان. همان روان بی امان، زمان، زمان، زمان، زمان. سپاه بی کران او: دقیقه ها و لحظه ها. غروب و بامدادها. گذشته ها و یادها. رفیقها و خویش ها. خراشها و ریشها. سراب نوش و نیشها، فریب شاید و اگر، چو کاشهای کیشها. بسا خسا به جای گل، بسا پسا چو پیشها. دروغهای دستها، چو لافهای مستها؛ به چشمها غبارها، به کارها شکستها. نویدها، درودها. نبودها و بودها. سپاه پهلوان من، به دخمه ها و دامها: پیاله ها و جامها، نگاهها، سکوتها، جویدن بروتها. شرابها و دودها، سیاهها، کبودها. بیا ببین، بیا ببین، چه سان نبرد میکنم شکفته های سبز را چگونه زرد می کنم» "مهدی اخوان ثالث"
ماه من ، غصه چرا ؟!
آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم وآبي و پر از مهر ، به ما مي خندد !
يا زميني را که، دلش ازسردي شب هاي خزان
نه شکست و نه گرفت !
بلکه از عاطفه لبريز شد و
نفسي از سر اميد کشيد
ودر آغاز بهار ، دشتي از ياس سپيد
زير پاهامان ريخت ،
تا بگويد که هنوز، پر امنيت احساس خداست !
ماه من غصه چرا !؟!
تو مرا داري و من
هر شب و روز ،
آرزويم ، همه خوشبختي توست !
ماه من ! دل به غم دادن و از ياس سخن ها گفتن
کارآن هايي نيست ، که خدا را دارند ...
ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزي، مثل باران باريد
يا دل شيشه اي ات ، از لب پنجره عشق ، زمين خورد و شکست،
با نگاهت به خدا ، چتر شادي وا کن
وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست !
او هماني است که در تار ترين لحظه شب، راه نوراني اميد
نشانم مي داد ...
او هماني است که هر لحظه دلش مي خواهد ، همه زندگي ام ،
غرق شادي باشد ....
ماه من !
غصه اگر هست ! بگو تا باشد !
معني خوشبختي ،
بودن اندوه است ...!
اين همه غصه و غم ، اين همه شادي و شور
چه بخواهي و چه نه ! ميوه يک باغند
همه را با هم و با عشق بچين ...
ولي از ياد مبر،
پشت هرکوه بلند ، سبزه زاري است پر از ياد خدا
و در آن باز کسي مي خواند ،
که خدا هست ، خدا هست و چرا غصه ؟! چرا !؟! از دست دادن امیدی پوچ و محال، خود موفقیت و پیشرفتی بزرگ است. دیوانه خودش را عاقل می پندارد و عاقل هم می داند که دیوانه ای بیش نیست. بودن یا نبودن، مسأله ای است. آنچه را داریم و از آن لذت می بریم چنان که باید ارج نمی نهیم و قدر آن را نمی شناسیم و چون از دست برود به ارزش آن پی می بریم. در این هنگام است که به این حقیقت دست می یابیم که تا مالک چیزی هستیم از مالکیت خود بی خبریم. تشویق ها، رویاها،آه ها، آرزو ها و اشکها از همراهان جدایی ناپذیر عشق اند. عشق در حقیقت عذاب است، ولی محروم بودن از عشق، مرگ است.
| Power By:
LoxBlog.Com |
- ساحل نشین اشک
- ♥پژوهشگران هدف♥
- ردیاب جی پی اس ماشین
- ارم زوتی z300
- جلو پنجره زوتی
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
دل نوشته
و آدرس
nafas-1391.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
|
| |
| وب : | |
| پیام : | |
| 2+2=: | |
| (Refresh) | |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
بازدید دیروز : 25
بازدید هفته : 35
بازدید ماه : 34
بازدید کل : 1753
تعداد مطالب : 53
تعداد نظرات : 7
تعداد آنلاین : 1
Alternative content
 |
 |
 |
 |
<-PollItems->
|
 |
 |
 |
 |
<-PollName->
center>